Σάββατο 23 Απριλίου 2011
And the winner is...China!
Μια μεγάλη μάχη στον πόλεμο της τεχνολογίας κέρδισε η Κίνα με την κατασκευή του ταχύτερου υπερ-υπολογιστή στον κόσμο παίρνοντας την πρωτιά από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο υπολογιστής ονόματι Τιανχέ-1 Α (στα κινεζικά σημαίνει «γαλαξίας»), ο οποίος βρίσκεται στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αμυντικής Τεχνολογίας στο Τιανγίν, ξεπέρασε τον αμερικανικό ΧΤ5 του Εθνικού Εργαστηρίου Οουκ Ριτζ του πανεπιστημίου του Τενεσί.
Ο εν λόγω υπολογιστής ενσωματώνει περισσότερους από 7.000 επεξεργαστές γραφικών της Nvidia και 14.000 επεξεργαστές της Intel. Η μέση ταχύτητα του είναι γύρω στα 563.1 τεραφλόπ, ενώ ο "γαλαξίας" πιάνει ταχύτητες μέχρι και 2.507 πεταφλόπ, σύμφωνα με το BBC. Ένα πεταφλόπ ισοδυναμεί με 1.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο.
Χρειάστηκαν δυο χρόνια εργασίας από διακόσιους επιστήμονες και 88 εκατ. δολάρια για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του Τιανχέ-1Α.
Ο Τιανχέ-1Α "πέρασε" μπροστά από τον αμερικανικό ΧΤ5 του Εθνικού Εργαστηρίου Όουκ Ριτζ του πανεπιστημίου του Τενεσί, ο οποίος έχει ισχύ μόνο 1,75 πεταφλόπ ανά δευτερόλεπτο. Ο "γαλαξίας" ο οποίος ζυγίζει πάνω από 155 τόνους έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία εκτελώντας υπολογισμούς για λογαριασμό της μετεωρολογικής υπηρεσίας.
Η επιστημονική έρευνα που είναι τώρα εφικτή με ένα τέτοιας κλίμακας σύστημα είναι σχεδόν εκτός ορίων», δήλωσε ο Λιου Γκουανμίνγκ, πρόεδρος του κέντρου στο Τιανγίν. «Το να έχουμε το ταχύτερο μηχάνημα στον κόσμο είναι και πηγή εθνικής υπερηφάνειας για την Κίνα», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με το BBC, παρόλο που η Ιαπωνία ετοιμάζει πυρετωδώς ένα αντίστοιχο πανίσχυρο μηχάνημα, είναι δύσκολο να απειληθεί η κινεζική κυριαρχία.
Ο υπολογιστής ονόματι Τιανχέ-1 Α (στα κινεζικά σημαίνει «γαλαξίας»), ο οποίος βρίσκεται στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αμυντικής Τεχνολογίας στο Τιανγίν, ξεπέρασε τον αμερικανικό ΧΤ5 του Εθνικού Εργαστηρίου Οουκ Ριτζ του πανεπιστημίου του Τενεσί.
Ο εν λόγω υπολογιστής ενσωματώνει περισσότερους από 7.000 επεξεργαστές γραφικών της Nvidia και 14.000 επεξεργαστές της Intel. Η μέση ταχύτητα του είναι γύρω στα 563.1 τεραφλόπ, ενώ ο "γαλαξίας" πιάνει ταχύτητες μέχρι και 2.507 πεταφλόπ, σύμφωνα με το BBC. Ένα πεταφλόπ ισοδυναμεί με 1.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο.
Χρειάστηκαν δυο χρόνια εργασίας από διακόσιους επιστήμονες και 88 εκατ. δολάρια για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του Τιανχέ-1Α.
Ο Τιανχέ-1Α "πέρασε" μπροστά από τον αμερικανικό ΧΤ5 του Εθνικού Εργαστηρίου Όουκ Ριτζ του πανεπιστημίου του Τενεσί, ο οποίος έχει ισχύ μόνο 1,75 πεταφλόπ ανά δευτερόλεπτο. Ο "γαλαξίας" ο οποίος ζυγίζει πάνω από 155 τόνους έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία εκτελώντας υπολογισμούς για λογαριασμό της μετεωρολογικής υπηρεσίας.
Η επιστημονική έρευνα που είναι τώρα εφικτή με ένα τέτοιας κλίμακας σύστημα είναι σχεδόν εκτός ορίων», δήλωσε ο Λιου Γκουανμίνγκ, πρόεδρος του κέντρου στο Τιανγίν. «Το να έχουμε το ταχύτερο μηχάνημα στον κόσμο είναι και πηγή εθνικής υπερηφάνειας για την Κίνα», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με το BBC, παρόλο που η Ιαπωνία ετοιμάζει πυρετωδώς ένα αντίστοιχο πανίσχυρο μηχάνημα, είναι δύσκολο να απειληθεί η κινεζική κυριαρχία.
Ασφαλές FaceBooK
ΠΡΟΣΟΧΗ!
Το FaceBook άλλαξε και ξέχασε να μας το πει. Κοιτάξτε πάνω στην γραμμή διευθύνσεων του ιντερνετ. Αν βλέπετε http αντί για https δεν έχετε ασφαλή σύνδεση και εύκολα θα παραβιαστεί ο λογαριασμός σας.Πηγαίνετε στο Λογαριασμός>Ρυθμίσεις λογαριασμού>Ασφάλεια Λογαριαμού>Αλλαγή.Τικ στο κουτάκι που λέει ασφαλές πλοήγηση οποτε είναι δυνατον και Αποθήκευση.Το facebook το έχει βάλει αυτόματα στο ανενεργό.
Όλοι ξέρουμε ότι το FaceBook δεν είναι και το πιο ασφαλές κοινωνικό δίκτυο αλλά έχει άπειρους χρήστες. Καλό είναι να μην το αφήσουμε και τελείως ανεξέλεγκτο.
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
2o Πείραμα
ΣΚΟΠΟΣ:
-Να δείξουμε με ποιο τρόπο η ατμόσφαιρα επιδρά στην πτώση των σωμάτων.
ΥΛΙΚΑ:
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
1.Τοποθετήστε το χαρτί πάνω στο βιβλίο, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το μισό να εξέχει από την άκρη του βιβλίου.
2.Ρίξτε κάτω το βιβλίο από το ύψος της μέση σας.
3.Παρατηρήστε το χαρτί και το βιβλίο καθώς πέφτουν και συναντούν το έδαφος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:
Το χαρτί φεύγει από το βιβλίο και πέφτει πιο αργά.
ΓΙΑΤΙ:
Τα σώματα καθώς πέφτουν, χτυπούν πάνω στα μόρια του αέρα. Τα μόρια αυτά του αέρα σπρώχνουν αντίθετα τα σώματα που πέφτουν κι έτσι μειώνουν την ταχύτητά τους. Η ταχύτητα του βιβλίου δεν αλλάζει πολύ, γιατί το βάρος του, που είναι αρκετά μεγάλο, είναι μια δύναμη κατακόρυφη προς τα κάτω η οποία ξεπερνά την αντίσταση του αέρα της Γήινης ατμόσφαιρας. Το χαρτί δεν έχει αρκετό βάρος που να ξεπερνά πολύ την αντίσταση του αέρα και γι' αυτο πέφτει πιο αργά. Αφού όλα τα σώματα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα στο κενό, το χαρτί και το βιβλίο θα πέφταν με την ίδια ταχύτητα σ' έναν πλανήτη, ο οποίος δε θα είχε ατμόσφαιρα. Αυτό θα οφειλόταν στην έλλειψη αντίστασης από τα αέρια της ατμόσφαιρας. Το αποτέλεσμα της βαρύτητας είναι το ίδιο σε όλα τα σώματα, ανεξάρτητα από τη μάζα τους. Μια πυκνή ατμόσφαιρα, όπως αυτή της Αφροδίτης, θα προκαλούσε μείωση της ταχύτητας τόσο του χαρτιού όσο και του βιβλίου, γιατί η αντίσταση των ατμοσφαιρικών αερίων θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αντίσταση των αερίων της Γήινης ατμόσφαιρας.
-Να δείξουμε με ποιο τρόπο η ατμόσφαιρα επιδρά στην πτώση των σωμάτων.
ΥΛΙΚΑ:
- Χαρτί
- Ένα βιβλίο΄
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:
1.Τοποθετήστε το χαρτί πάνω στο βιβλίο, κατά τέτοιο τρόπο ώστε το μισό να εξέχει από την άκρη του βιβλίου.
2.Ρίξτε κάτω το βιβλίο από το ύψος της μέση σας.
3.Παρατηρήστε το χαρτί και το βιβλίο καθώς πέφτουν και συναντούν το έδαφος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:
Το χαρτί φεύγει από το βιβλίο και πέφτει πιο αργά.
ΓΙΑΤΙ:
Τα σώματα καθώς πέφτουν, χτυπούν πάνω στα μόρια του αέρα. Τα μόρια αυτά του αέρα σπρώχνουν αντίθετα τα σώματα που πέφτουν κι έτσι μειώνουν την ταχύτητά τους. Η ταχύτητα του βιβλίου δεν αλλάζει πολύ, γιατί το βάρος του, που είναι αρκετά μεγάλο, είναι μια δύναμη κατακόρυφη προς τα κάτω η οποία ξεπερνά την αντίσταση του αέρα της Γήινης ατμόσφαιρας. Το χαρτί δεν έχει αρκετό βάρος που να ξεπερνά πολύ την αντίσταση του αέρα και γι' αυτο πέφτει πιο αργά. Αφού όλα τα σώματα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα στο κενό, το χαρτί και το βιβλίο θα πέφταν με την ίδια ταχύτητα σ' έναν πλανήτη, ο οποίος δε θα είχε ατμόσφαιρα. Αυτό θα οφειλόταν στην έλλειψη αντίστασης από τα αέρια της ατμόσφαιρας. Το αποτέλεσμα της βαρύτητας είναι το ίδιο σε όλα τα σώματα, ανεξάρτητα από τη μάζα τους. Μια πυκνή ατμόσφαιρα, όπως αυτή της Αφροδίτης, θα προκαλούσε μείωση της ταχύτητας τόσο του χαρτιού όσο και του βιβλίου, γιατί η αντίσταση των ατμοσφαιρικών αερίων θα ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αντίσταση των αερίων της Γήινης ατμόσφαιρας.
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
Τα Κόκκινα Μάτια Λένε Την Ηλικία
Τα λογισμικά που μειώνουν το χαρακτηριστικό "κόκκινο - μάτι" όταν φωτογραφίζουμε με ψηφιακές μηχανές θα μπορούσε μια ημέρα να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο της ηλικίας ενός προσώπου, σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές. Ο Άντριου Γκάλανγκερ, ερευνητής της Ήστμαν Κόντακ, ανέπτυξε την τεχνική η οποία έχει σειρά εφαρμογών. Μεταξύ αυτών χρήση σε συστήματα ασφάλειας αναγνώρισης προσώπου, λογισμικό ηλικιακής ανάπτυξης για να προσδιοριστεί πως θα είναι σήμερα παιδιά που χάθηκαν στο παρελθόν, συσκευές που καθορίζουν εάν ένα άτομο είναι αρκετά ηλικιωμένο για να αγοράσει οινοπνευματώδη ποτά ή τσιγάρα.
"Διαπιστώσαμε ότι το χαρακτηριστικό που σχετίζονται με την εμφάνιση των "κόκκινων - ματιών", η διαστολή της κόρης του οφθαλμού, είναι πολύ ιδιαίτερο γνώρισμα και μας αποκαλύπτει πόσο χρονών μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος", λέει ο Γκάλανγκερ, ο οποίος πρόσφατε κατάθεσε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σχετικά με την τεχνολογία που ανέπτυξε. Κι αυτό, επειδή καθώς οι άνθρωποι γερνούν οι μύες των ματιών τους αποδυναμώνουν φυσιολογικά καθιστώντας δυσκολότερή τη διαστολή των ματιών ως απάντηση στις αλλαγές των συνθηκών φωτισμού. Στην πραγματικότητα η απόκριση της διαστολής μειώνεται με έναν προβλέψιμο αριθμό: περίπου ένα χιλιοστόμετρο για κάθε δεκαετία. Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη προβλέψιμη αλλαγή στα ανθρώπινα μάτια με την πάροδο του χρόνου. Ένα μωρό γεννιέται με τα μάτια ενός ενήλικα. Αν και τα μάτια δεν αναπτύσσονται, η απόσταση μεταξύ τους μεταβάλλεται. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, ο Γκάλανγκερ δημιούργησε το λογισμικό που εντοπίζει τα "κόκκινα - μάτια" σε μια εικόνα και έπειτα, βασιζόμενο στην απόσταση μεταξύ των ματιών και το εύρος της διαστολής τους, υπολογίζει την ηλικία του υποκειμένου. Αυτήν την περίοδο το λογισμικό μπορεί να ταξινομήσει ένα πρόσωπο σε γενικές ηλικιακές ομάδες όπως μωρό, παιδί, έφηβος ή ενήλικας. "Είναι πολύ καινοτόμο: δεν έχω δει κάτι ανάλογο πριν", λέει ο καθηγητής Τσουχάν Σεν, εμπειρογνώμονας στα ψηφιακά βίντεο και την επεξεργασία εικόνας στο πανεπιστήμιο Κάρνιτζ Μέλον, του Πίτσμπουργκ. "Από μόνο του, είναι ένας τρόπος για να αναγνωρίσουμε την ηλικία ενός ατόμου. Ο συνδυασμός του με άλλες τεχνικές θα έδινε τη δυνατότητα να την υπολογίσουμε κιόλας". Στην πραγματικότητα, ο Γκάλανγκερ ελπίζει να συνδυάσει το χαρακτηριστικό γνώρισμα "κόκκινα - μάτια" με άλλες τεχνικές αναγνώρισης προσώπου - όπως ο καθορισμός της ποσότητα τριχών στην κεφαλή και χρώματος, τον αριθμού των ρυτίδων - για να υπολογιστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η ηλικία. "Η ιδέα θα ήταν να τεθούν όσο το δυνατόν περισσότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μαζί, και αυτό θα μας έδινε ακριβέστερη ανάγνωση", καταλήγει.
Μην ανησυχήστε. Κανένας δεν θα εμφανιστεί στα επόμενο γενέθλιά σας με μία συσκευή, για να σας αποκαλέσει ψεύτη. Στην πραγματικότητα η Κόντακ δεν έχει ενσωματώσει ακόμα αυτήν την τεχνολογία σε κάποιο προϊόν. Σύμφωνα με τον Γκάλανγκερ, αρχικά θα χρησιμοποιηθεί για να οργανώσουμε και να βελτιώσουμε τις ψηφιακές μας εικόνες. Φανταστείτε σε ένα φάκελο όλες τις εικόνες του πρώτου σας μωρού, για παράδειγμα. Δωρεάν έκδοση ενός τέτοιου συστήματος στο διαδίκτυο, θα μπορούσε να υποστηριχθεί διαφημίζοντας στην ιστοσελίδα προϊόντα που σχετίζονται με την ηλικία, προτείνουν οι υπεύθυνοι ανάπτυξή του.
"Διαπιστώσαμε ότι το χαρακτηριστικό που σχετίζονται με την εμφάνιση των "κόκκινων - ματιών", η διαστολή της κόρης του οφθαλμού, είναι πολύ ιδιαίτερο γνώρισμα και μας αποκαλύπτει πόσο χρονών μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος", λέει ο Γκάλανγκερ, ο οποίος πρόσφατε κατάθεσε αίτηση για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σχετικά με την τεχνολογία που ανέπτυξε. Κι αυτό, επειδή καθώς οι άνθρωποι γερνούν οι μύες των ματιών τους αποδυναμώνουν φυσιολογικά καθιστώντας δυσκολότερή τη διαστολή των ματιών ως απάντηση στις αλλαγές των συνθηκών φωτισμού. Στην πραγματικότητα η απόκριση της διαστολής μειώνεται με έναν προβλέψιμο αριθμό: περίπου ένα χιλιοστόμετρο για κάθε δεκαετία. Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη προβλέψιμη αλλαγή στα ανθρώπινα μάτια με την πάροδο του χρόνου. Ένα μωρό γεννιέται με τα μάτια ενός ενήλικα. Αν και τα μάτια δεν αναπτύσσονται, η απόσταση μεταξύ τους μεταβάλλεται. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, ο Γκάλανγκερ δημιούργησε το λογισμικό που εντοπίζει τα "κόκκινα - μάτια" σε μια εικόνα και έπειτα, βασιζόμενο στην απόσταση μεταξύ των ματιών και το εύρος της διαστολής τους, υπολογίζει την ηλικία του υποκειμένου. Αυτήν την περίοδο το λογισμικό μπορεί να ταξινομήσει ένα πρόσωπο σε γενικές ηλικιακές ομάδες όπως μωρό, παιδί, έφηβος ή ενήλικας. "Είναι πολύ καινοτόμο: δεν έχω δει κάτι ανάλογο πριν", λέει ο καθηγητής Τσουχάν Σεν, εμπειρογνώμονας στα ψηφιακά βίντεο και την επεξεργασία εικόνας στο πανεπιστήμιο Κάρνιτζ Μέλον, του Πίτσμπουργκ. "Από μόνο του, είναι ένας τρόπος για να αναγνωρίσουμε την ηλικία ενός ατόμου. Ο συνδυασμός του με άλλες τεχνικές θα έδινε τη δυνατότητα να την υπολογίσουμε κιόλας". Στην πραγματικότητα, ο Γκάλανγκερ ελπίζει να συνδυάσει το χαρακτηριστικό γνώρισμα "κόκκινα - μάτια" με άλλες τεχνικές αναγνώρισης προσώπου - όπως ο καθορισμός της ποσότητα τριχών στην κεφαλή και χρώματος, τον αριθμού των ρυτίδων - για να υπολογιστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια η ηλικία. "Η ιδέα θα ήταν να τεθούν όσο το δυνατόν περισσότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα μαζί, και αυτό θα μας έδινε ακριβέστερη ανάγνωση", καταλήγει.
Μην ανησυχήστε. Κανένας δεν θα εμφανιστεί στα επόμενο γενέθλιά σας με μία συσκευή, για να σας αποκαλέσει ψεύτη. Στην πραγματικότητα η Κόντακ δεν έχει ενσωματώσει ακόμα αυτήν την τεχνολογία σε κάποιο προϊόν. Σύμφωνα με τον Γκάλανγκερ, αρχικά θα χρησιμοποιηθεί για να οργανώσουμε και να βελτιώσουμε τις ψηφιακές μας εικόνες. Φανταστείτε σε ένα φάκελο όλες τις εικόνες του πρώτου σας μωρού, για παράδειγμα. Δωρεάν έκδοση ενός τέτοιου συστήματος στο διαδίκτυο, θα μπορούσε να υποστηριχθεί διαφημίζοντας στην ιστοσελίδα προϊόντα που σχετίζονται με την ηλικία, προτείνουν οι υπεύθυνοι ανάπτυξή του.
Θες Μαθηματικό Μυαλό?? Υπάρχει λύση...
Έχετε την ανάγκη να βελτιώσετε τις μαθηματικές σας δεξιότητες ή να κάνετε γρηγορότερα τους λογαριασμούς για τους φόρους σας; Προσπαθήσετε να ενεργοποιήσετε το μυαλό σας με ηλεκτρική ενέργεια. Ερευνητές διαπιστώνουν πως η χορήγηση μικρής έντασης ηλεκτρικού ρεύματος στον εγκέφαλο, μπορεί να ενισχύσει, για περισσότερους από 6 μήνες, την ικανότητα ενός ατόμου να επεξεργάζεται αριθμούς. Η ερευνητική ομάδα αναφέρει πως αυτή η προσέγγιση, η οποία ισχυρίζονται ότι είναι αβλαβής, μπορεί κάποια μέρα να αποκαταστήσει τις αριθμητικές δεξιότητες ανθρώπων που πάσχουν από εκφυλιστικές νόσους ή εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ μπορεί ακόμα να βελτιώσει τις μαθηματικές ικανότητες του γενικού πληθυσμού. Το μαθηματικό κέντρο του εγκεφάλου φαίνεται να είναι στη δεξιά πλευρά του βρεγματικού λοβού, μια περιοχή που βρίσκεται κάτω από την κορυφή της κεφαλής. Οι άνθρωποι με κακώσεις στην περιοχή αυτή έχουν δυσκολίες καταμέτρησης και είναι ασυνήθιστα δραστήρια παιδιά όταν μαθαίνουν στις ηλικίες των 1, 2, 3 ετών. Αυτές οι διαπιστώσεις που έγιναν από τον Roi Cohen Kadosh, γνωστικό νευροεπιστήμονα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο (Oxford University, United Kingdom), δημιουργούν το ερώτημα αν διεγείροντας αυτό το μέρος του εγκεφάλου θα μπορούσε κανείς να βελτιώσει την ικανότητα ενός ατόμου να διαχειρίζεται τους αριθμούς.
0 Cohen Kadosh και οι συνεργάτες του συνεργάστηκαν με 15 φοιτητές, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στο να μάθουν την αξία εννέα έτοιμων συμβόλων, συμπεριλαμβανομένων σχημάτων που έμοιαζαν με τρίγωνα και συνδετήρες(Παιχνίδι αριθμών: στην παρούσα μελέτη οι εθελοντές έμαθαν να αποδίδουν αξία σε παράξενα σύμβολα, όπως αυτά που φαίνονται σε αυτή την εικόνα). Για να αναπαράγουν τη διαδικασία που τα παιδιά περνούν όταν μαθαίνουν τους πρώτους τους αριθμούς, οι ερευνητές παρουσίαζαν ταυτόχρονα στους εθελοντές δύο σύμβολα και τους ρωτούσαν ποιο είχε τη μεγαλύτερη αξία. Στην αρχή, οι εθελοντές έπρεπε να μαντέψουν, διότι δεν είχαν δει ποτέ πριν τα σύμβολα. Αλλά, όπως προχωρούσε η εκπαίδευσή τους, οι εθελοντές που θυμούνταν τις σωστές τους προβλέψεις άρχισαν να μαθαίνουν τη σχετική αξία των εννέα συμβόλων.
Κατά τη διάρκεια της 6ήμερης εκπαίδευσης, οι ερευνητές διοχέτευσαν ηλεκτρικά ρεύματα στους εγκεφάλους των εθελοντών. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος (Transcranial Direct Current Stimulation - TDCS), η ερευνητική ομάδα τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο δέρμα της κεφαλής των εθελοντών - πάνω από τη δεξιά πλευρά του βρεγματικού λοβού – και διοχέτευσε ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα. Κάθε μέρα, πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά, πέντε εθελοντές λάμβαναν αρνητικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά και πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 30 δευτερόλεπτα. «Οι εθελοντές ανέφεραν συχνά πως ένοιωθαν ένα «μυρμήγκιασμα» γύρω από τα ηλεκτρόδια στο κρανίο, αν και εγώ προσωπικά είχα δοκιμάσει τη διαδικασία για τον εαυτό μου πριν από την υποβολή οποιοουδήποτε άλλου σε αυτό», λέει ο Cohen Kadosh. Κάθε μέρα κατάρτισης έληγε με ένα είδος δοκιμής που είναι γνωστή ως αριθμητικόέργο Stroop (numerical Stroop task). Στην κλασική έκδοση της δοκιμής, οι εθελοντές βλέπουν, ας πούμε, τη λέξη «μπλε» γραμμένη με κόκκινο μελάνι και τους ζητείται να αναφέρουν το χρώμα του μελανιού. Οι περισσότεροι από μας διστάζουν για ένα δευτερόλεπτο, επειδή διαθέτουμε πολύ καλές αναγνωστικές δεξιότητες και θέλουμε να πούμε αυτό που έχουμε διαβάσει, δηλαδή, «μπλε». (Μπορείτε να δοκιμάσετε το τεστ για τον εαυτό σας εδώ.)Στην εκδοχή της δοκιμής του Cohen Kadosh, οι εθελοντές κλήθηκαν να εξετάσουν τα σύμβολα που είχαν μάθει - με εξαίρεση αυτή τη φορά, μερικά από τα μικρής αξίας σύμβολα γράφτηκαν μεγαλύτερα από τα σύμβολα μεγάλης αξίας - και να πούνε ποια από τα σύμβολα ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος.
Κατά τη διάρκεια της 6ήμερης εκπαίδευσης, οι ερευνητές διοχέτευσαν ηλεκτρικά ρεύματα στους εγκεφάλους των εθελοντών. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος (Transcranial Direct Current Stimulation - TDCS), η ερευνητική ομάδα τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο δέρμα της κεφαλής των εθελοντών - πάνω από τη δεξιά πλευρά του βρεγματικού λοβού – και διοχέτευσε ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα. Κάθε μέρα, πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά, πέντε εθελοντές λάμβαναν αρνητικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά και πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 30 δευτερόλεπτα. «Οι εθελοντές ανέφεραν συχνά πως ένοιωθαν ένα «μυρμήγκιασμα» γύρω από τα ηλεκτρόδια στο κρανίο, αν και εγώ προσωπικά είχα δοκιμάσει τη διαδικασία για τον εαυτό μου πριν από την υποβολή οποιοουδήποτε άλλου σε αυτό», λέει ο Cohen Kadosh. Κάθε μέρα κατάρτισης έληγε με ένα είδος δοκιμής που είναι γνωστή ως αριθμητικό έργο Stroop (numerical Stroop task). Στην κλασική έκδοση της δοκιμής, οι εθελοντές βλέπουν, ας πούμε, τη λέξη «μπλε» γραμμένη με κόκκινο μελάνι και τους ζητείται να αναφέρουν το χρώμα του μελανιού. Οι περισσότεροι από μας διστάζουν για ένα δευτερόλεπτο, επειδή διαθέτουμε πολύ καλές αναγνωστικές δεξιότητες και θέλουμε να πούμε αυτό που έχουμε διαβάσει, δηλαδή, «μπλε». (Μπορείτε να δοκιμάσετε το τεστ για τον εαυτό σας εδώ.) Στην εκδοχή της δοκιμής του Cohen Kadosh, οι εθελοντές κλήθηκαν να εξετάσουν τα σύμβολα που είχαν μάθει - με εξαίρεση αυτή τη φορά, μερικά από τα μικρής αξίας σύμβολα γράφτηκαν μεγαλύτερα από τα σύμβολα μεγάλης αξίας - και να πούνε ποια από τα σύμβολα ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος.
Η Silke Göbel, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του York στο Ηνωμένο Βασίλειο (York University, United Kingdom) προειδοποιεί πως «αν και οι άνθρωποι που έλαβαν θεραπεία με TDCS ίσως να έχουν αλλάξει τις αντιδράσεις τους σχετικά με τη δοκιμασία Stroop, η ερευνητική ομάδα δεν έχει δείξει ακόμα πώς άμεσα αυτό βελτιώνει τις μαθηματικές δεξιότητες των φυσιολογικών ανθρώπων. Δεν είναι σαφές αν αυτό το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ειδικό για τη μάθηση αριθμών ή θα μπορούσε να γενικευθεί σε κάθε νέο ερέθισμα, ... [αλλά] αυτό είναι προφανώς ένα σημαντικό θέμα για μελλοντικές μελέτες», καταλήγει.
0 Cohen Kadosh και οι συνεργάτες του συνεργάστηκαν με 15 φοιτητές, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στο να μάθουν την αξία εννέα έτοιμων συμβόλων, συμπεριλαμβανομένων σχημάτων που έμοιαζαν με τρίγωνα και συνδετήρες(Παιχνίδι αριθμών: στην παρούσα μελέτη οι εθελοντές έμαθαν να αποδίδουν αξία σε παράξενα σύμβολα, όπως αυτά που φαίνονται σε αυτή την εικόνα). Για να αναπαράγουν τη διαδικασία που τα παιδιά περνούν όταν μαθαίνουν τους πρώτους τους αριθμούς, οι ερευνητές παρουσίαζαν ταυτόχρονα στους εθελοντές δύο σύμβολα και τους ρωτούσαν ποιο είχε τη μεγαλύτερη αξία. Στην αρχή, οι εθελοντές έπρεπε να μαντέψουν, διότι δεν είχαν δει ποτέ πριν τα σύμβολα. Αλλά, όπως προχωρούσε η εκπαίδευσή τους, οι εθελοντές που θυμούνταν τις σωστές τους προβλέψεις άρχισαν να μαθαίνουν τη σχετική αξία των εννέα συμβόλων.
Κατά τη διάρκεια της 6ήμερης εκπαίδευσης, οι ερευνητές διοχέτευσαν ηλεκτρικά ρεύματα στους εγκεφάλους των εθελοντών. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος (Transcranial Direct Current Stimulation - TDCS), η ερευνητική ομάδα τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο δέρμα της κεφαλής των εθελοντών - πάνω από τη δεξιά πλευρά του βρεγματικού λοβού – και διοχέτευσε ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα. Κάθε μέρα, πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά, πέντε εθελοντές λάμβαναν αρνητικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά και πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 30 δευτερόλεπτα. «Οι εθελοντές ανέφεραν συχνά πως ένοιωθαν ένα «μυρμήγκιασμα» γύρω από τα ηλεκτρόδια στο κρανίο, αν και εγώ προσωπικά είχα δοκιμάσει τη διαδικασία για τον εαυτό μου πριν από την υποβολή οποιοουδήποτε άλλου σε αυτό», λέει ο Cohen Kadosh. Κάθε μέρα κατάρτισης έληγε με ένα είδος δοκιμής που είναι γνωστή ως αριθμητικόέργο Stroop (numerical Stroop task). Στην κλασική έκδοση της δοκιμής, οι εθελοντές βλέπουν, ας πούμε, τη λέξη «μπλε» γραμμένη με κόκκινο μελάνι και τους ζητείται να αναφέρουν το χρώμα του μελανιού. Οι περισσότεροι από μας διστάζουν για ένα δευτερόλεπτο, επειδή διαθέτουμε πολύ καλές αναγνωστικές δεξιότητες και θέλουμε να πούμε αυτό που έχουμε διαβάσει, δηλαδή, «μπλε». (Μπορείτε να δοκιμάσετε το τεστ για τον εαυτό σας εδώ.)Στην εκδοχή της δοκιμής του Cohen Kadosh, οι εθελοντές κλήθηκαν να εξετάσουν τα σύμβολα που είχαν μάθει - με εξαίρεση αυτή τη φορά, μερικά από τα μικρής αξίας σύμβολα γράφτηκαν μεγαλύτερα από τα σύμβολα μεγάλης αξίας - και να πούνε ποια από τα σύμβολα ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος.
Κατά τη διάρκεια της 6ήμερης εκπαίδευσης, οι ερευνητές διοχέτευσαν ηλεκτρικά ρεύματα στους εγκεφάλους των εθελοντών. Χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζεται διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος (Transcranial Direct Current Stimulation - TDCS), η ερευνητική ομάδα τοποθέτησε ηλεκτρόδια στο δέρμα της κεφαλής των εθελοντών - πάνω από τη δεξιά πλευρά του βρεγματικού λοβού – και διοχέτευσε ένα ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα. Κάθε μέρα, πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά, πέντε εθελοντές λάμβαναν αρνητικό ηλεκτρικό ρεύμα για 20 λεπτά και πέντε εθελοντές λάμβαναν θετικό ηλεκτρικό ρεύμα για 30 δευτερόλεπτα. «Οι εθελοντές ανέφεραν συχνά πως ένοιωθαν ένα «μυρμήγκιασμα» γύρω από τα ηλεκτρόδια στο κρανίο, αν και εγώ προσωπικά είχα δοκιμάσει τη διαδικασία για τον εαυτό μου πριν από την υποβολή οποιοουδήποτε άλλου σε αυτό», λέει ο Cohen Kadosh. Κάθε μέρα κατάρτισης έληγε με ένα είδος δοκιμής που είναι γνωστή ως αριθμητικό έργο Stroop (numerical Stroop task). Στην κλασική έκδοση της δοκιμής, οι εθελοντές βλέπουν, ας πούμε, τη λέξη «μπλε» γραμμένη με κόκκινο μελάνι και τους ζητείται να αναφέρουν το χρώμα του μελανιού. Οι περισσότεροι από μας διστάζουν για ένα δευτερόλεπτο, επειδή διαθέτουμε πολύ καλές αναγνωστικές δεξιότητες και θέλουμε να πούμε αυτό που έχουμε διαβάσει, δηλαδή, «μπλε». (Μπορείτε να δοκιμάσετε το τεστ για τον εαυτό σας εδώ.) Στην εκδοχή της δοκιμής του Cohen Kadosh, οι εθελοντές κλήθηκαν να εξετάσουν τα σύμβολα που είχαν μάθει - με εξαίρεση αυτή τη φορά, μερικά από τα μικρής αξίας σύμβολα γράφτηκαν μεγαλύτερα από τα σύμβολα μεγάλης αξίας - και να πούνε ποια από τα σύμβολα ήταν μεγαλύτερα σε μέγεθος.
Η Silke Göbel, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του York στο Ηνωμένο Βασίλειο (York University, United Kingdom) προειδοποιεί πως «αν και οι άνθρωποι που έλαβαν θεραπεία με TDCS ίσως να έχουν αλλάξει τις αντιδράσεις τους σχετικά με τη δοκιμασία Stroop, η ερευνητική ομάδα δεν έχει δείξει ακόμα πώς άμεσα αυτό βελτιώνει τις μαθηματικές δεξιότητες των φυσιολογικών ανθρώπων. Δεν είναι σαφές αν αυτό το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ειδικό για τη μάθηση αριθμών ή θα μπορούσε να γενικευθεί σε κάθε νέο ερέθισμα, ... [αλλά] αυτό είναι προφανώς ένα σημαντικό θέμα για μελλοντικές μελέτες», καταλήγει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)